थंडी पाऊस ऊन वारा कडेकपारी दऱ्यां आसरा मिठीसाठी मित्राचं कलेवर आप्त त्याचे गांवी दूरवर ऊब कुशींतल्या बंदुकीची अंगाई रात्री उखळी तोफांची स्वस्थ शांत भवताल ? सपान तांत-माय अस्तुरी ? सईंचं रान कौतिक शंभर दिवसांच इथं हात घालींत जिथं तिथं उरावर एकमेक कधी क्षणोक्षणी मिठ्यांची व्याधी रोजगार ? दशसहस्र किमान तरी रडारड, देह बेभान मागे निंदानालस्ती मुखांत वरवर मात्र बेगडी प्रेमांत आम्ही मूर्ख ! बघत बसतो जरी पर्याय अन्य असतो टाळलं तरी पडेल फरक ? धीट होत दावतील भडक न्याहाळून पाहा उभय चित्रं कशानं शहारतांयत गात्र ? मनाला एकदा नीट विचारा आवडेल ते उराशी धरा