’आयडिया ची कल्पना’

सदर चित्रांत एक एक शब्दश: हातका माणूस एका ATM मधे उभा आहे.. ’आयडिया ची कल्पना’ मले शिरमंत व्हायचय्‌ माह्या बापा, करू कुठल्या मी सांगा की पापा.... हे ’हरघडी पैक्याचं यंत्र’ पर उघडाया ठावा नाई मंत्र कशा उघडाव्या म्हंतो मी झापा.... कष्ट करून घाम ढाळीला पाणी भुकेला, शीळा उशाला त्ये बी लुटत्यांत मारून थापा.... कसं ठेवांवं जपून त्यांना लांडगे भवतीचे करत्यांत दैना तुडवत ’दये’च्या मारत्यांत गप्पा.. .बाकी.. कसा वाटला हा माझा Make-over ? हां.. पडू नको.. सोताला सावर ! लई नाई आतां तुला फशिवनार गोष्टी युक्तीच्या चार आज सांगनार... भाइर गुंडांची मोकाट टोळी करतिये कमावल्या धनाची होळी कसं यांना पुरुन आपन उरनार ?... डोळ्यांत टाकतंत मिरचीची पूडं सगळ्या आशेला लावत्यात चूडं कशा तरवारी म्यान यांच्या होनार ?... पायी नको घालू वहाणा अंगी बाणव भिकारी बाणा तुला ढुंकुन नाई ते बघनार... पाठी घेवून फाटकी गोणी अन्‌ नजरेंत करुण कहाणी पाहायाला त्यांना वेळ कसा गावणार ?... माज्या नजरेंत दिसतोय ना अंगार ? नाइ असातसा, नाई मी ’भंगार’ संधी मिळताच त्यांना मि हाननार... फाटकी विजार नी उसवला सदरा अन्‌ खंतावला उद्विग्न चेहेरा तुला जवळ करू नाहि पाहाणार... ’भाई’गिरीची पापणी आड नशा अन्‌ ओठावर ’दादा’च्या मिशा नाहि धुंदी यांची उतरनार... बघा चेहेरा माहां निरखुन पारखुन अभि बच्चनचं वाटतया कां Cartoon ? नको.. लचांड मागं उगा लागनार... असेच दिवस आलेत आता राजा, शिरिमंत ’दिसन्यां’त बी नाई राह्यली मजा सोन म्हणून. पितळ सुद्धा लुटणार... म्हणून गोष्टी युक्तीच्या चार आज सांगनार... . गोष्टी युक्तीच्या चार आज सांगनार.... आजकाल रस्त्यावर अनेक बॅंकांसमोर, लोखंडी जाळ्या वगैरे लवून, Fortification केलेल्या व्हॅन्स्‌, कोट्यवधींची रोकड, विविध शाखांकडे पोचवायला किंवा त्यांच्या कडून मुख्यालयांत आणायला, सज्ज असलेल्या आपण जवलपास रोज पाहातो. इतकी काळजी.. म्हणजे अगदी सशस्त्र सुरक्षा रक्षक, ’कवच-कुंडलां’सह..त्या ’चिलखती’च म्हणावं अशा गाड्यांबरोब्र, मधे आसपास ठेवून सुद्धा, लुटारू दरवडेखोर आपल काम तमाम करतातच ना ? म्हणून कदाचित, हे ’पारंपरिक धोके, संकटं लक्षांत घेवून रंग-केश-वेशभूषा बदलून ’सर्वदा धन उपलब्धिसेवा गृहांत’ (म्हणजे ATM हो !) हा खरा म्हणजे मुळचा ’धनाढ्य़’ दाखल झाला असावा. पण आयडियाची कल्पना मात्र भन्नाट आहे हं ! पूर्वी, मृच्छकटिकांतल्या वर्णनाप्रमाणे किंवा रंगावृत्तींत आपण बघतो त्याप्रमाणे ’पारंपरिक शार्वीलिक’ म्हणजे चौर्यकर्म तज्ञ, अंधारांत अंगावर काळ्या रंगात रंगून लोप पावणारी काळी घोंगडी घेवून कुणाला दिसू नये म्हणून बिचारा ’निशाचरी’ करीत, मजल दरमजल करीत दारोदार हिंडायचा. पण आजकाल धनिकांवर ही पाळी आली आहे, कारण ’शार्वीलिक’ दिवसाढवळ्या दरोडे वगैरे घालायच्या फंदात न पडता गुंड-मवालीगिरीनं निर्माण केलेल्या दहशतीच्या वातावरणांत, सर्वसामान्यांकडूनही त्यांच्या मिळकती हिसकावून घेत त्यांच इप्सित साध्य करीत आहेंत. अशा वेळी, चित्रांतल्या त्या वेशांतरिताची क्लृप्ती वापरणं कदाचित फायद्याचं ठरूं शकेल... म्हणजे मोठ्यारकमा फाटक्या पोत्यांतून आणि कोट्यवधींच्या चलनी नोटा, सोनंनाणं वगैरे कचर्‍याच्या गाड्यांतून... कारण.. कलालानं ’एकच प्याल्यांत’ दूध जरी वतल पियक्कडाला प्याल्यावर ’नशा झाली’ वाटल... नाई कां ?